Język C++ jest językiem, w którym tak naprawdę możemy pisać jak nam się to podoba. Możemy wstawiać puste linie, możemy kilka linii zapisać w jednej linii, a niektóre linie zapisać w kilku liniach. Możemy też stosować komentarze w zasadzie w dowolnym miejscu.
Aby uświadomić Ci wagę zagadnienia, spójrz na poniższe kody źródłowe programów i oceń, który z tych kodów najbardziej Ci się „podoba”.
#include<iostream>
using namespace std;int main(){cout <<„Hello world”<<endl; getchar();return 0;}
program nr 4.1
#include<iostream>
using namespace std;
int main()
{
cout <<„Hello world”<<endl;
getchar(); return 0;
}
program nr 4.2
#include<iostream>
using namespace std;
int main(){
cout <<„Hello world”<<endl;
getchar();
return 0;
}
program nr 4.3
#include <iostream>
using namespace std;
int main()
{
cout <<„Hello world”<<endl;
getchar();
return 0;
}
program nr 4.4
Wszystkie przedstawione przed momentem kody źródłowe robią dokładnie to samo! Uruchom kompilator i skompiluj każdy z przedstawionych programów. Zobaczysz, że każdy z nich bez problemu się skompiluje i na dodatek działa dokładnie tak samo.
Jak kod powinien wyglądać
Tak naprawdę, wygląd kodu dla działania programu nie ma żadnego znaczenia. Ważne jest jedynie, aby kod programu był poprawny. Wszystkie białe znaki (czyli spacje, dodatkowe linie, wcięcia za pomocą tabulatorów) nieznajdujące się pośród „ i ‚, są ignorowane.
Wygląd kodu ma znaczenie tylko dla człowieka. W kodzie napisanym według pewnych niepisanych zasad, zdecydowanie łatwiej znaleźć interesujące nas fragmenty i zdecydowanie łatwiej zrozumieć, co taki kod robi.
Mam nadzieję, że jest oczywiste, że najbardziej czytelnym kodem z pośród grupy wcześniej przedstawionych kodów, jest kod napisany jako ostatni z przedstawionej grupy. W kodzie tym zostało zastosowanych kilka reguł. Przede wszystkim każda instrukcja znajduje się w nowej linii. Oprócz tego, dwie linie zostały pozostawione puste – aby oddzielić pewne fragmenty kodu od siebie. Na dodatek wszystko co znajduje się w funkcji main zostało „wcięte”.
Zastosowanie tych trzech prostych zabiegów – pustych linii, wcięć oraz pisania każdej instrukcji w oddzielnej linii, niewątpliwie zwiększyło czytelność kodu.
Musisz jednak wiedzieć, że nie we wszystkich językach można robić „co się podoba”. W niektórych starszych językach były na sztywno ustalone pewne zasady i ich nieprzestrzeganie powodowało, że kod się nie kompilował. Skoro język C++ pozwala na dowolne zabiegi poprawiające czytelność, to warto z nich skorzystać.
Przy okazji pragnę zwrócić Twoją uwagę na tzw. wcięcia. Jeśli o mnie chodzi, stosuję wcięcia składające się z 3 znaków spacji. Moim zdaniem jest to najrozsądniejsza wielkość wcięć – są one zarówno widoczne, jak i przy bardziej skomplikowanych programach nie utrudniają pisania kodu. Ty oczywiście zastosujesz wcięcia jakie będziesz chcieć – to była tylko moja sugestia.
Na koniec, pragnę zwrócić Twoją uwagę na to, co wspomniałem już wcześniej – po tym, jak wygląda kod programu, można zazwyczaj dość łatwo ocenić, czy ktoś już napisał kilkanaście – kilkadziesiąt kodów źródłowych, czy dopiero zaczyna naukę języka. Dlatego jeśli nie chcesz wszystkim ogłaszać, że jesteś początkującym programistą, postaraj się, aby Twój kod programu wyglądał jak należy.